Półpasiec to choroba zakaźna wywoływana w organizmie przez wirus. Chodzi o wirus VZV, czyli ten sam, który wywołuje ospę wietrzną. Te dwie choroby mają ze sobą wiele wspólnego – mianowicie półpasiec występuje tylko u osób, które przechorowały wcześniej ospę wietrzną. Jakich objawów można spodziewać się przy przechodzeniu półpaśca, jak się tę chorobę leczy i, najważniejsze, czy należy się jej bać?
Jakie są najczęstsze objawy – jak rozpoznaje się półpaśca?
Cała lista objawów, które mogą wystąpić u pacjenta, który zapadł na półpasiec jest zależna od tego, który z typów tej choroby u niego występuje. Generalnie jednak należy spodziewać się:
- bólu,
- świądu,
- uczucia drętwienia,
- słabszego samopoczucia,
- podwyższonej temperatura ciała,
- wysypki.
To właśnie wysypka jest uznawana za najbardziej charakterystyczny oraz jednocześnie najbardziej uciążliwy objaw. Pęcherzyki po pewnym czasie zaczną bowiem pękać, pozostawiając po sobie słaby stan skóry, przebarwienia i widoczne mikroblizny po strupach. W większości wypadków, wysypka występuje w okolicach tułowia i twarzy. Istnieją jednak różne odmiany półpaśca – oczny czy uszny. Charakteryzują się tym, że atakują specyficzne rejony organizmu, mogąc być przyczyną oślepnięcia lub głuchoty, a nawet porażenia nerwu twarzowego. Lekarzom dobrze znany jest też półpasiec rozsiany, które atakuje całe ciało, przez co trudno stwierdzić, czy pacjent choruje właśnie na ten specyficzny rodzaj półpaśca, czy na zwykłą ospę wietrzną.
Jakie właściwie są przyczyny zachorowania na półpasiec?
Wielu z nas przechodziło, zazwyczaj w dzieciństwie, czasami troszkę później – ospę wietrzną. W znakomitej większości przypadków jest to choroba, jak najbardziej uciążliwa i dość długa. Ale przy odpowiednim leczeniu i pielęgnacji chorego przechodzi i można o niej zapomnieć. Niestety, większość osób jest nieświadoma, że wyleczenie ospy wietrznej, nie sprawia, że jej przyczyna znika z organizmu. Bowiem wirus zagnieżdża się w formie komórek nerwowych. W takiej uśpionej formie jest nie tylko niegroźny, ale nawet niezauważalny dla organizmu. Czasami bywa, że aktywuje się ponownie i takie powtórne działanie wirusa VZV skutkuje właśnie zapadnięciem na półpasiec. Jak to się dzieje, że wirusowe komórki się uaktywniają? Czynniki, które zwiększają ryzyko zachorowania na półpasiec to:
- wysoki poziom stresu,
- wiek (półpasiec to głównie choroba osób dorosłych i starszych),
- choroby towarzyszące,
- przechodzenie nowotworu,
- bycie w trakcie radioterapii lub chemioterapii,
- przyjmowanie niektórych leków: sterydów lub leków koniecznych po przeszczepach narządów.
Jak widać, zapadnięcie na półpasiec zazwyczaj ma związek ze zdecydowanym spadkiem odporności. W tej sytuacji najłatwiej jest się zarazić półpaścem od osoby nieświadomej choroby lub niewyleczonej.
Jak przeprowadza się leczenie półpaśca?
Na początku rozwoju choroby u większości pacjentów stosuje się leczenie objawowe. Podaje się przede wszystkim leki mające za zadanie uśmierzyć ból, gdyż ten przy półpaścu może być naprawdę mocno odczuwalny. Na opuchliznę w lekkich wypadkach polecane są okłady: mogą być stworzone samodzielnie lub kupione w aptece, przykładowo żelowe. Tylko naprawdę trudne wypadki przechodzenia półpaśca kończą się hospitalizacją oraz zastosowaniem poważniejszych środków leczniczych.
Do tych mogą wliczać się między innymi zastrzyki z mocnymi lekami przeciwbólowymi, dostępnymi na receptę, a nawet rodzaj hormonów steroidowych, które miałyby poradzić na wyjątkowo dużą opuchliznę. Oczywiście po rozpoznaniu półpaśca lekarz przepisuje lek antywirusowy. Najwięcej uwagi zazwyczaj poświęca się osobom, które zapadły na półpasiec z powodu zarażenia się przez obniżoną odporność, będącą wynikiem poważnej choroby. Wtedy dużo więcej uwagi poświęca się, by taka osoba spokojnie wróciła do stanu równowagi w organizmie. Bywa, że wymaga to hospitalizacji.
Półpasiec – profilaktyka i zagrożenia
Czy zachorowania na półpasiec należy się bać? Generalnie nie. Chociaż jest to dość poważna choroba, zapadnięcia na którą lepiej unikać, to przemija ona dość szybko. To choroba, która trwa trochę ponad tydzień, zazwyczaj do 10 dni. Bywa, że u osób, które mają bardzo słabą odporność potrwa on dni nawet 14, ale termin dwóch tygodni przekracza bardzo rzadko. Jeśli pacjent odpowiednio podda się leczeniu i nie będzie wychodził z domu w aktywnej fazie tej zakaźnej choroby, to nie ma się czego bać.
Czasami niestety zdarza się, że półpasiec pozostawia po sobie poważne powikłania: może to być duża bolesność czy swędzenie, które utrzymują się jeszcze po ustąpieniu wysypki. Może też być przyczyną trwających miesiącami nerwobóli, a nawet kłopotów ze snem oraz ciągle odczuwanego zmęczenia. Dlatego warto działać profilaktycznie, by nigdy na tę chorobę nie zapaść. Jak to osiągnąć? Przede wszystkim unikać bezwzględnie osób, które przechorowują właśnie półpasiec. Oczywiście, jasne jest, że w prawdziwej rzeczywistości nierealnym jest, by o tym wiedzieć. Dlatego najlepszym działaniem profilaktycznym jest przyjęcie szczepionki na ospę wietrzną i półpasiec.
