Post przerywany staje się coraz bardziej popularną formą odżywania. Na czym polega? Jakie korzyści z sobą niesie? Kto może go stosować?
Czym jest post przerywany? Czym się charakteryzuje?
Post przerywany (ang. intermittent fasting) należy do jednej z metod odżywiania, która polega na jedzeniu i poszczeniu w odpowiednich odstępach czasowych. Warto zaznaczyć, że ten sposób nie jest klasyfikowany jako dieta, bowiem nie określa on tego, jakie grupy produktów są wskazane, a których należy unikać. Główną cechą postu przerywanego jest skupienie się na tym, kiedy jeść. Należy podkreślić jednak, że pod hasłem IF mieści się kilka rodzajów odżywiania się wraz z przerwami – nie ma jednej metody.
Intermittent fasting skupia się na osiągnięciu korzyści (głównie zdrowotnych, ale także w kwestii kształtowania sylwetki) dla funkcjonowania organizmu, powołując się na twierdzenie, że stosowanie postu od czasu do czasu zwyczajnie służy człowiekowi i jest to dla niego naturalne. Choć do pojawiających się co jakiś czas nowych trendów żywieniowych i tzw. diet cud należy podchodzić z rozwagą, w przypadku postu przerywanego jego skuteczność jest potwierdzona wieloletnimi badaniami.
Sposób na szczupłą sylwetkę bez większych wyrzeczeń?
Wiele osób decyduje się na spróbowanie tej metody odżywania, by schudnąć. Przyjmuje się, że IF pozwala zrzucić zbędne kilogramy bez konieczności liczenia kalorii – a to znacznie odciąża psychicznie. Jego efekty można porównać do diety redukcyjnej, a niektórzy wskazują na to, że w okresie przeznaczonym na jedzenie można nawet przekroczyć 100% dziennego zapotrzebowania kalorycznego i nadal osiągać efekt chudnięcia. W metodzie tej jednak wymagana jest świadomość podejmowanych decyzji, niemałe znaczenie ma także słuchanie własnego ciała. Pozwala to odpowiednio ocenić, kiedy jest czas na posiłek i ile jedzenia naprawdę potrzebuje się w danym czasie.
Długość i częstotliwość – czyli na czym polega naprzemienne poszczenie i jedzenie
Dzięki sporej różnorodności, którą oferuje intermittent fasting, można dobrać odpowiedni dla siebie i stylu życia, który się prowadzi wariant odżywiania się. Choć w ogólnych założeniach IF ma polegać na naprzemiennym jedzeniu i odbywaniu postu, częstotliwość i okres poszczenia mogą się różnić w zależności od tego, jaki sposób się wybierze. Jakie metody postu przerywanego można wyróżnić?
Najbardziej rozpowszechnione rodzaje IF to:
TRF (Time-Restricted Feeding)
– TRF (Time-Restricted Feeding) – polega na określeniu schematu żywienia, w którym wyznacza się dokładną porę przyjmowania posiłków i poszczenia w ciągu doby; należy bezwzględnie przestrzegać ustalonych godzin, bowiem tylko wtedy można liczyć na efekty; do jednych z bardziej rozpowszechnionych wersji TRF należy post przerywany 16/8, w którym okno żywieniowe trwa 8 godzin, a post 16 godzin,
ADF (Alternate-Day Fasting)
– ADF (Alternate-Day Fasting) – polega na poszczeniu przez minimum 24 godziny w wymiarze tygodniowym lub stosując odstępy 2-3-dniowe; wyróżnia się dwie wersje ADF – zupełne zrezygnowanie z jedzenia przez pewien czas lub przyjmowanie jedynie 1/4 kalorii dziennego zapotrzebowania energetycznego.
Jak post przerywany wpływa na organizm?
Prawidłowe praktykowanie postu przerywanego pozwala nie tylko zmniejszyć masę ciała, ale także wpłynąć pozytywnie na funkcjonowanie organizmu. Jakie korzyści wynikają ze stosowania tej metody żywieniowej? Wymienić tutaj można m.in.:
- poprawę wyników i samopoczucia w insulinooporności i cukrzycy typu II,
- zmniejszenie stanu zapalnego w organizmie,
- spadek stężenia trójglicerydów we krwi.
Co więcej, osoby, którym zależy na poprawie sylwetki, chwalą sobie efekty postu przerywanego. Pozwala on szybciej pozbyć się tkanki tłuszczowej – dodatkowo wpływając na sprawniejsze budowanie mięśni. Spora grupa osób zauważa także zwiększoną jakość snu oraz poprawę kondycji włosów, skóry i paznokci po zastosowaniu intermittent fasting.
Uwaga – początki mogą być trudne
Tak radykalna zmiana nawyków żywieniowych jest dla sporej grupy osób trudnym czasem. Wprowadzając zasady IF należy więc przede wszystkim słuchać swojego organizmu i nie robić nic na siłę. Podczas pierwszych kilku dni można borykać się z obniżonym nastrojem, zmniejszoną energią, małym osłabieniem i bólami głowy. Są to całkowicie normalne reakcje. Jednak, jeśli post przerywany znacznie obniża komfort życia i powoduje wiele skutków ubocznych, które nie mijają po tzw. okresie wprowadzenia, należy zrezygnować ze stosowania go.
Dla kogo post przerywany sprawdzi się najbardziej, a kto powinien zachować ostrożność?
Mimo że IF jest polecany osobom, które borykają się z cukrzycą typu II, należy kontrolować swoje objawy przy jednoczesnym przyjmowaniu leków – pozwala to zapobiec hipoglikemii. Także osoby regularnie trenujące powinny wziąć pod uwagę to, jak aktywność fizyczna wpływa na organizm przy zastosowaniu postu przerywanego. Najlepiej jest zaplanować ćwiczenia w dni lub w porach okna żywieniowego.
Intermittent fasting nie jest zalecany osobom niedożywionym, z zaburzeniami odżywiania, o zbyt niskiej masie ciała oraz kobietom w ciąży i karmiącym.
